TRUDNOŚCI W KOMUNIKACJI DZIECI Z ZESPOŁEM ASPERGERA
Rozwój mowy to także umiejętność prowadzenia konserwacji, która u dzieci z ZA także jest mocno zanurzona. Nie potrafią one prowadzić rozmowy, często wtrącają nieadekwatne komentarze lub pytania niemające zupełnie związku z tematem rozmowy. Wydaje się, że w rozmowie ciągle wracają do mówienia o własnych zainteresowaniach, o swojej fiksacji.Na ogół nie zauważają, że rozmówca jest znudzony tą jednolitością tematu i że przestaje słuchać monologu. Dziecko z ZA nie umie rozpoznać, kiedy powinno zabrać głos. Ma trudności z utrzymaniem właściwej odległości od rozmówcy, często staje za blisko lub odchodzi w trakcie rozmowy, a rozmawiając, patrzy na jego usta a nie oczy.
Jego mowa jest często za głośna lub zbyt cicha, może być też stosunkowo wolna lub szybka, generalnie jednak jest monotonna. Dziecko z ZA na ogół dużo mówi, dlatego osobie postronnej może się wydawać, że dziecko nigdy nie przestanie tego robić, tymczasem ono po prostu wypowiada na głos swoje myśli. Może to powodować trudne sytuacje, gdyż młody człowiek, zupełnie nie zdając sobie z tego sprawy, często wypowiada komentarze niekonieczne przyjemne dla otoczenia.
JAK TY SAM MOŻESZ POMÓC
- stwórz skrypty i wzory na różne tematy
- modeluj rozmowy, trenując w domu
- czytaj dziecku literaturę dziecięcą, w której objaśnione są przenośnie( np książki autorstwa Grzegorza Kasdepke )
- naucz dziecko rozpoczynania i kończenia rozmowy oraz rozpoznawania objawów znudzenia rozmówcy
- podczas rozmowy unikaj używania przenośni i wyrażeń niedosłownych
- zachęcaj dziecko do ćwiczenia emisji głosu
- zachęcaj dziecko do rozmowy, wymiany zdań i poglądów, zadawaj pytania i oczekuj na nie odpowiedzi
- rozwijaj zdolności dziecka do interpretacji poezji oraz innych tekstów literackich
- urządzaj dyskusyjne wieczorki filmowe- film zakłada jednoznaczny odbiór tekstu ,obrazu i dźwięku. Ważne jest również w tym przypadku gra aktorska na którą składa się operowanie słowem oraz mową ciała.