ORZECZENIE O POTRZEBIE KSZTAŁCENIA SPECJALNEGO
Podstawowym
dokumentem, który formalnie pozwala szkole na stworzenie
dziecku z niepełnosprawnością najlepszych warunków do
edukacji, w szczególności przez specjalnie dostosowaną do niego
organizację nauki oraz wybór odpowiednich metod pracy, jest
orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane przez publiczną
poradnię psychologiczno-pedagogiczną.
Wśród wielu rodziców złe skojarzenia budzi sama nazwa tego dokumentu: orzeczenie o potrzebie kształcenia SPECJALNEGO. Budzi ona także poważne obawy, że uzyskanie takiego orzeczenia przekreśli możliwość nauki w „normalnej” szkole albo w szkole integracyjnej i skaże dziecko na naukę w szkole specjalnej.
Tak jednak nie jest! Posiadanie przez dziecko orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego oznacza tylko, że wymaga ono specjalnej organizacji nauki i specjalnych, dopasowanych do jego możliwości i potrzeb metod pracy – a szkoła ma obowiązek mu to zapewnić! Orzeczenie takie w żadnym razie nie oznacza, że dziecko nie może uczyć się w szkole ogólnodostępnej lub integracyjnej. Nie jest też i na pewno nie powinno, zwłaszcza
wśród nauczycieli, pedagogów, być źródłem gorszego traktowania ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – jego stygmatyzacji!
Ważne!
Wydanie dla dziecka orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wcale nie oznacza, że ma się ono uczyć w szkole specjalnej!
Należy pamiętać, że kształcenie specjalne może być organizowane w różnych formach, niekoniecznie w szkole specjalnej, ale też w systemie włączającym w szkole ogólnodostępnej.
Ważne!
W orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego są określone zalecane najkorzystniejsze dla dziecka formy kształcenia specjalnego. Jednak o ich ostatecznym wyborze decyduje zawsze rodzic!
Wystąpienie do poradni psychologiczno-pedagogicznej o wydanie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego to ważny krok, gdyż orzeczenie to stanowi podstawę prawną do dostosowania warunków w szkole do specyficznych potrzeb i możliwości naszego dziecka.Owszem, zalecenia zawarte w takim orzeczeniu są zobowiązaniem dla szkoły, które musi ona stosować w pracy z dzieckiem.Jednak sposób ich wdrażania i – szerzej – skuteczność w pracy z dzieckiem z niepełnosprawnością zależeć będzie głównie od nastawienia szkoły (dyrektora, wychowawcy, pedagoga) i ich współpracy z rodzicami.Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydaje zespół orzekający działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej. W skład zespołu wchodzą: dyrektor poradni lub upoważniona przez niego osoba (najczęściej zastępca) – jako przewodniczący zespołu,psycholog, pedagog oraz lekarz, a także inni specjaliści, jeśli ich udział jest niezbędny. Zespoły orzekające wydają orzeczenia dla uczniów ze szkół,które mają siedzibę na terenie działania danej poradni. Jednakże orzeczenia dla dzieci z autyzmem (w tym z zespołem Aspergera)wydają zespoły w poradniach wyznaczonych przez kuratora oświaty.
Ważne!
Wyłącznie rodzicom dziecka przysługuje prawo do złożenia wniosku o wydanie dla niego orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.Nikt inny (pedagog szkolny, wychowawca, dyrektor szkoły) nie może tego zrobić i nikt nie ma prawa zmuszać rodziców do złożenia takiego wniosku!
Wniosek o wydanie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego zawiera w szczególności:
imię i nazwisko dziecka, datę i miejsce jego urodzenia
miejsce zamieszkania, nazwę i adres szkoły oraz oznaczenie klasy, do której dziecko uczęszcza, imiona i nazwiska rodziców (prawnych opiekunów) oraz miejsce ich zamieszkania,
określenie celu i przyczyny, dla której niezbędne jest uzyskanie orzeczenia.
Do wniosku o wydanie orzeczenia załącza się dokumentację uzasadniającą wniosek, w szczególności opinie i zaświadczenia wydane przez specjalistów oraz wyniki obserwacji i badań psychologicznych, pedagogicznych i lekarskich, a także – jeśli jest to niezbędne zaświadczenie o stanie zdrowia dziecka wydane przez lekarza.Wnioski składa się na drukach zawierających wszystkie niezbędne informacje, które z reguły są dostępne na stronach internetowych poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz