współpraca rodzic-nauczyciel

                                    DOBRA WSPÓŁPRACA 
               RODZIC  - NAUCZYCIEL    

Aby właściwie rozpoznać potrzeby dziecka oraz określić zakres pomocy, której ono potrzebuje, nauczyciel będzie podejmował szereg działań. Z pewnością zaczną się one od analizy dokumentacji( orzeczeń, opinii , dokumentacji medycznej-jeśli taka rodzic zdecyduje się przedstawić  itp.). Dokumentacja zawiera tylko część to specjalistycznej wiedzy o dziecku. Natomiast Ty, Rodzicu, będziesz miał kluczową rolę w tym procesie ponieważ jesteś osobą, która zna swoje dziecko najlepiej. Masz wiele doświadczeń związanych z oddziaływaniami podejmowanymi wobec Twojego dziecka. Tymi,które podejmowałeś Ty sam. Wiesz najlepiej, jak dziecko nawiązuje kontakt z dorosłymi i rówieśnikami. Na co dzień widzisz, jak sobie radzi w sytuacjach trudnych, jak znosi porażki, jak przeżywa sukcesy. Znasz jego zainteresowania i orientujesz się w tym, czego nie lubi. Oczywiście nauczyciel będzie również sam obserwować Twoje dziecko i będzie się dzielić z Tobą zebranymi informacjami. Będzie również przyglądać się pracom wykonanym przez ucznia w szkole, będzie zasięgać opinii szkolnych specjalistów. Taka wymiana obserwacji pomoże w stworzeniu całościowego obrazu funkcjonowania dziecka. Dzięki temu planowanie pomocy będzie łatwiejsze, a stworzona oferta wsparcia-adekwatna do potrzeb i możliwości dziecka. 

W przypadku dzieci z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego udział w rozpoznawaniu potrzeb dziecka będą mieli różni specjaliści. W przypadku pozostałych dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi udział specjalistów nie jest obligatoryjny- rozpoznanie może opierać się wyłącznie na informacjach od rodziców, pracowników szkoły oraz analizie dokumentów i prac dziecka. Jeśli jednak obecność specjalisty jest zasadna, należy go zaprosić na spotkanie z nauczycielem. 

NA CO WARTO ZWRÓCIĆ UWAGĘ, OBSERWUJĄC WŁASNE DZIECKO? JAKICH INFORMACJI MOGĄ OCZEKIWAĆ NAUCZYCIELE ?

Trudno odpowiedzieć jednoznacznie, jakich informacji będą oczekiwać nauczyciele. Będzie to zależało m.in. od tego, w jaki sposób oni postrzegają sytuacje dziecka. Niezależnie od tego warto, abyś Ty jako Rodzic przekazywał informacje, które uznasz za ważne. Można wskazać przykładowe obszary, których mogą dotyczyć pytania nauczycieli:
- warunki mieszkaniowe i bytowe rodziny(np.: Czy dziecko ma swoje biurko do odrabiania lekcji? Czy sytuacja finansowa rodziny pozwala na zapewnienie mu odpowiedniego żywienia, leczenia, wyposażenia w podręczniki i pomoce szkolne?);
- sytuacja rodzinna(np,: Czy rodzina jest pełna? Ile rodzeństwa ma dany uczeń? Czy występują jakieś trudności, problemy,typu choroba przewlekła, alkoholizm itp.?);
- strategie wychowawcze w domu rodzinnym( np.; W jaki sposób rodzice doceniają swoje dziecko? Czy rodzice są zgodni w kwestiach wychowawczych.);
- umiejętności uczenia się(np.; Czy umie uczyć się samodzielnie? Jakie treści są dla niego szczególnie ciekawe, łatwe do przyswajania? Co sprawia mu trudności przy odrabianiu lekcji? Jakie błędy najczęściej popełnia?).;

Jeśli nie zechcesz odpowiadać na niektóre pytania, też masz do tego prawo.


                       RODZICU, PAMIĘTAJ!!!

Mówiąc o zaobserwowanych przez siebie aspektach funkcjonowania Twojego dziecka:
- spróbuj opisać rzeczywistość najdokładniej jak potrafisz ;
- zwróć uwagę na to, by rozmowa odbywała się w warunkach zapewniających Ci poczucie bezpieczeństwa i dyskrecji;
- zadawaj pytania, jeśli nie rozumiesz czego oczekuje od ciebie nauczyciel;
- możesz sprawdzić, jak Twoi rozmówcy postrzegają funkcjonowanie Twojego dziecka na terenie szkoły- to pomoże budować dialog;
- pokazuj mocne strony Twojego dziecko i jego możliwości;
- dziel się z nauczycielami tym, jak w domu radzicie sobie z różnymi trudnościami w funkcjonowaniu dziecka( co się wam ,,sprawdza'' w warunkach domowych, a o czym już wiadomo, że jest nieskuteczne );
- mów o zainteresowaniach i uzdolnieniach swojego dziecka- myślcie wspólnie z nauczycielami jak je wykorzystać na terenie szkoły. 

Pamiętaj, że masz prawo nie odpowiadać na zadawane Ci pytania, jeśli nie masz pewności, co do intencji rozmówcy lub sposobu wykorzystania przez niego informacji. 

Warto, aby współpraca była;

P- pozytywna
R- regularna 
O- obustronna
M- mobilna 

Pozytywna- czyli zakładająca dobre intencje każdej ze stron. Wzajemne zaufanie, że każdy z nas chce pomóc dziecku i dbać o jego optymalny rozwój pomoże w nawiązywaniu współpracy.Pozytywna oznacza również, że nastawiamy się na określenie wspólnych celów i na ich realizację. Nawet jeśli coś w danym momencie nie wychodzi, to nie obwiniamy się wzajemnie ( To przez nauczycieli... To przez rodziców...), ale koncentrujemy się na poszukiwaniu sposobów rozwiązywania problemu. Pozytywna oznacza również to, że błędów i potknięć nie traktujemy jak porażek, lecz jak wyzwanie, a mówiąc o nich, korzystamy z konstruktywnych form komunikacji. 

Regularna- czyli nieakcyjna. Jako rodzic masz prawo uczestniczyć w decydowaniu o sprawach ważnych dla Twojego dziecka. Rola rodzica to nie tylko udział w w uroczystościach, wycieczkach czy rodzinnych festynach. Ważne jest abyś, Rodzicu, utrzymywał stały kontakt ze szkołą, wyrażał otwarcie swoje stanowisko w kwestiach dotyczących dziecka, poszukiwał wspólnie z nauczycielami najbardziej optymalny sposób rozwiązywania trudności. 

Obustronna- czyli polegająca na wzięciu odpowiedzialności -indywidualnej przez każdą ze stron (rodziców i szkołę)- za działania, których nie podejmujemy, jak również wspieranie się wzajemnie, partnerskie traktowanie, otwarte komunikowanie i zapewnienie dobrego przepływu informacji między wszystkimi osobami zaangażowanymi w proces pomagania dziecku.

Mobilna- czyli zakładająca zaangażowania  w realizację założonych celów, podejmowanie zadań przez każdego nauczyciela na miarę rzeczywistych możliwości, branie na siebie realistycznych zobowiązań- czyli unikanie podejmowania się czegoś, czego nie będę wstanie wykonać. Oznacza to również, że ceduję odpowiedzialności i nie obarczam winą innych osób, umiejętnie ważę, na co mogę wpłynąć, a na co wpływu nie mam. Mobilność to także decyzja o elastyczne dostosowanie działań do potrzeb dziecka,a nie sztywne trzymanie się planów( czyli dopuszczenie i wprowadzenie zmian, kiedy okazuje się że dotychczasowe działania były nieskuteczne).